Annalisa
In questis tempibus est difficoltoso facere satiram politicam. Toninus est scomparso ut Ninninus et Marianus. Si critichis administrationem, sindaca et assessorae minacciant de te levare salutum. Si parlit male de Piero, illus est capace de non facere reparare bucam apud tuum portonem. Criticare Antonello sarebbet ut sparare super crocem rossam. Super meum segretarium stendiamo pietosum velum. De giornalibus et giornalistibus melior est non parlare in quanto andrebberos ad se lamentare cum padronem de turno. Ergo non me restat que ANNALISA. Post que Krusciof in XX congressus P.C.U.S. denunciavit melefattas stalinianas, muoltos comunistos remaserunt sbigottitos et incredulos. Aliqui strapparunt tesseram comunistam, multos pianserunt, ci fuit etiam qualchedunus qui decisit de se suicidare mentre alteri deciserunt de continuare sed in maniera autonoma rispetto ad Russiam. Etiam post scomparsa Democratiae Cristianae, casusa inchiestae Manis Pulitis, multos democristianos rimaserunt sbigottitos, sed non incredulos, in quantus omnes sapebant de intrallazzibus et furtibus. Aliqui democristiani se detterunt ad frondam, alteri scapparunt, multos cambiarunt casaccam et irunt in Forza Italia, nessunus se suicidavit, qualchedunus se misit ad finestram ad aspettare, qualche altrus pensavit de entrare in PD. Etiam in Molfetta habemus avuto diaspora democristianorum, multos sunt iti in Forza Italia, alteri se sunt allontanati ab politica attiva et qualchedunus est entrato in PD. Inter eos c’est Annalisa la qualis, sebbene abbiat tesseram, continuat ad se comportare ut capa corrente democristiana et facit manifestos ad cuntus suum, convocat conferenzas stampas et se accordat cum cansigliera Forzae Italiae. Omnes tantus, post, se lasciat abbindolare ab sirenibus le qualis ei propongunt seggium ad parlamentum, aut postum in regione et, temporaneamenter, lasciat PD, salvus post rebussare ad suam portam quando se accorget de esse stata presa pro culo. Suus mentore est semper Lillinus qui eam enghiat de capa et, intra partita burraco et unum caffè, preparat staregiam politicam cum unicum intentum de rompere scatolas, inconsapevole que oramai, in politica melphictense, contat ut due de coppa. Quod volet in veritate Annalisa non est nobis datum ab sapere et realis motivis sui comportamenti nobis sunt sconosciuti. Certum non habet forzam Tommasi quando fecit cadete Guglielmum, ni habet desiderium de facere assessoram, nec, tantomenus, volet diventare segretaria PD. Et allor? Cogito volet esse considerata, volet esse auscultata, volet habere ancora vocem in capitulo sed Paola, altra capa gloriosa, non eam volet dare questam grandezzam in quantum, ut accadet in teatro, unam debet esse primam phoeminam et, sebbene Annalisa habbiat qualche annos in plus, habet ancora qualches freccias ad suum arcum. Ad meum parere usque ad annum proximum Annalisa se comporteràs ut cane sub trainus et Paola ut padronem qui ei facit arraggiare, post… ? Mica sum Conte Cagliostri!
Autore: Petrus Caput Hurso