Assessori et assessorae
Scherziamoci su
Olim, quando eram iuvenis, cum amiciis loquabamus de phoeminas et de come debebat esse, pro nobis, phoeminam idealem. C’erat qui eam volebat intelligentem, qui simpaticam, qui eam praepheribat altam et qui bassam; c’erat qui mettebat accentum super attributis phisicis et eam volebat cum magmam zizzellam et qui cum culum appizzutum; et c’erat qui, contre, eam volebat intellettualem; qui cum oculis viridis et qui cum coscia tornita. Sed c’erant sempre duos qui se destinguebant.
Unum, qui se credebat belluzzum, eam volebat omne bona, et alterum, aeternus arrapatus decebat: “purchès respirit”. Memini hoc episodium leggendo maniphestum denunciae contra exclusionem de sexum femminilem ab carica assessoris, et me sum reso conto que firmataries habent facto magnum favorem ad Tommasum qui, furbo ut est, potebit nominare assessora ad culturam etiam Carmela, tatum phoemina est et … respirat.
In veritatem potrebbet sembraret ragionamentum maschilista, chiedere competenzam et professionalitatem ad phoeminam, mentre nessunum habet richiesto intelligentiam et capacitatem ad assesoros masculos qui, fino ad hoc momentum, non habent demonstrato de possedere aliquid requisitum quod giustifichi eorum praesentiam in giunta: eppure assessori sunt!!!
Tamen reputo maniphestum lacunosum quia se potebat almenum aggiungere aggettivum. Non dico expertam, preparatam aut intelligentem, sed almeno… educatam?
Petrus Caput Hurso